Iran's Crises Unfolded  
IranCrises
 
Saturday 2 December 2023
HOME
NEWS
ANALYSIS
INTERVIEW
POLITICS
SOCIAL
STATEMENTS
ECONOMY
SEARCH

���������������������� ����������������


بازيکنان - ميز سه بُعدي سياست
 [ علی ناظر]
[Source: سايت ديدگاه]


کارت ِ بازي به تنهايي معني ندارد. اين بازيکُن است که به کارت ماهيت واقعي داده و آن را از شکل به مفهوم تبديل مي کند. همچنين، بازيکُن و کارت ِ بازي بدون ميز ِبازي بي معني هستند. کارت بازي و بازيکُن در محيط ميز است که ماهيت پيدا مي کنند. براي بازي يک سري قواعد است که همه بايد از آن پيروي کنند، البته اگر منظور فقط بازي با کارت باشد. ولي اگر منظور بُردن، به هر قيمتي مدّ نظر باشد، هر اقدامي، حتي تقلب هم بخشي از بازي است. ساده تر اينکه، در بازي سياسي، قواعد بازي به معني اخص کلمه رعايت نمي شود. بازيکنان پيش از نشستن بر سر ميز بايد به اين واقعيت پي برده باشند و بپذيرند که گاهي اوقات يک يا چند نفر از بازيکنان با هم تباني کرده تا يک يا چند نفر از بازيکنان رقيب را از دور خارج کنند. البته هدف پنهان آنها اين است که پس از بيرون راندن رقبا به يکديگر پرداخته و ضعيفترين ها را حذف کنند. فراموش نشود که فقط يک برنده بايد باقي بماند. در هر جدالي بايد يک نفر پيروز شود. ميز بازي ِ سياسي، برخلاف تمام ميزها چند بُعدي است. يعني کارت ها حتما در سطح ميز بازي نمي شوند. بلکه گاها در زير ميز بازي شده، و گاها بازي مشمول زمان مي شود؛ و بُعد زمان يکي از مشخصه هاي اصلي ميز است. بازيکنان، کارتهاي دست خود را به کسي نشان نمي دهند. بازيکنان دست و دل بازي که به راحتي دست خود را رو مي کنند، اولين بازندگان هستند. در نبود اطلاعات کافي از توانمندي هاي حريف، هر بازيکن مي تواند با بلوف، بازي را به نفع خود بچرخاند. البته اگر بلوف دروغين باشد و کسي مرعوب بلوف نشود، بلوف زننده سرمايه و موجوديت خويش را از دست مي دهد، و در منتها اليه از دور خارج مي شود. به همين نسبت، بازيکني که به حداقل ها رضايت داده و براي باقي ماندن بر سر ميز، نه بلوف مي زند و نه در حد کلان وارد بازي مي شود، بي شک در مرور زمان از اعتبار ساقط شده و از دور خارج مي شود. براي بازي، ژتون لازم است. هر بازيکني، بنا به توانمندي اش ژتون هاي خود را اعلام مي کند. در طول بازي گاها بازيکن مي تواند ژتون اضافي خريداري کند، اما براي خريد، اعتبار لازم دارد، و ديگر بازيکنان بايد اين هزينه گذاري را وتو نکنند. بازيکنان سر ميز ِ ايران شامل جوامع بين المللي (برخي اين را مي خوانند جهانخواران، تاراجگران)، رژيم، و نمايندگان مردم مي شود. پيچيدگي بازي وقتي شروع مي شود که نمايندگان مردم همه مي خواهند سر ميز بازي باشند، ولي هرکدام در حد محدودي ژتون بازي دارند. و از آنجايي که اين بازي، بازي سياسي است، تعدد بيش از حد نمايندگان مردم ارزش ژتون هاي آنها را پايين مي آورد. گاها چند بازيکن با يکديگر تباني کرده و باعث شکست و باختن برخي ديگر از نمايندگان مردم مي شوند. پيچيدگي ديگر بازي ارزش ونرخ ژتون هاست. برخي با ژتون هاي کلان به بازي ادامه مي دهند، و برخي با ژتون هاي کم بها تر. برخي سالهاست که بازيکن سر ميزها هستند، و برخي تازه واردند. برخي با چک هاي اعتباري، ژتونهايي که در طول تاريخ پس انداز کرده اند، و پشتوانه گذشته به بازي ادامه مي دهند و از آنجايي که به معني واقعي بازيکن نيستند توان خريد ژتون بيشتر را ندارند. جوامع بين المللي از ژتون هايي استفاده مي کنند که نرخ بالا دارد. ژتون رژيم موقعيت و حاکم بودنش است، و مردم در عين حال که صاحب ميز هستند و قاعدتا بايد بتوانند هر لحظه ميز را به هم ريخته و تمام بازيکنان را بيندازند بيرون، اما از آنجايي که هيچ موقع خودشان بازيکن نبوده اند و هميشه کسي و يا کساني آنها را نمايندگي مي کرده، با پيچ و خم بازي و بهم ريختن ميز آشنا نيستند. و درد آور اينکه نمايندگانشان هم در برخي اوقات آنها را به بازي نمي گيرند – فکر ميکنند کارتهاي خوبي در دست دارند و احتياجي به کن فيکون کردن ميز نيست. جوامع بين المللي و رژيم هم به مردم چنين القا مي کنند که هر لحظه بازي در شُرف اتمام است، و برنده تا لحظه اي نه چندان دور مشخص مي شود، و البته به مردم مي قبولانند که برنده اصلي مردم اند. طبيعتا، طولاني شدن بازي به خستگي نمايندگان کم توان و داراي ژتونهاي کم ارزش منتهي مي شود، مردم از تماشاي بازي رويگردان مي شوند، و در نبود تمام نمايندگان و مردم، خيلي از کارتها زير ميز بازي مي شود. علي ناظر – 12 بهمن 1384



[Posted comments]

No press releases currently available



Iran's Crises  1998 - 2007   ©