رفراندوم آري، اما پس از
[ علی ناظر]
[Source: سايت ديدگاه]

پيشگفتار به راستي اگر آمريکا حمله کند چکار بايد کرد؟ اگر در مقابلش بايستيم، با رژيم جمهوري اسلامي هم جبهه شده ايم. اگر همراهش به خاک وطن مان حمله کنيم، متهم به ستون پنجم دشمن، و مزدور جهانخواران مي شويم. اگر سکوت کنيم و بگوييم هرچه باداباد، مي شويم منفعل بي وطن. خلاصه معضلي است پيچيده و پر مخاطره. البته نگارنده معتقد است، با در نظر گرفتن کليه جوانب و پيامدهاي سياسي و اقتصادي، احتمال چنين حمله اي روزانه کمرنگ تر مي شود. اما موضع مشخص چه بايد باشد؟ در ابتدا، شايد بهتر باشد به گذشته نظري بياندازيم و از تاريخ بياموزيم. براي لحظه اي، عراق که پيش چشممان پر پر شده است را وارد معادله نکنيم. کمي عقب تر برويم. وقتي که مغول ها به مرز هايمان حمله ور شدند و نتيجه کارشان همان شد که نتيجه ي حمله 2003 آمريکا به عراق. در همان زمان، و پس از حمله چنگيزخان، شهر هاي متعددي بودند که صلاح را بر اين ديدند تا قدم مغول را گرامي داشته و به اين طريق شهر را از کشتار هاي وحشيانه چنگيز و امرايش نجات دهند. البته حتي در آن موارد هم شهروندان بسياري قرباني شده و از دم تيغ مغول گذشته، و يا به بيگاري کشيده شده و سرباز دم توپ شدند. شهرهايي هم که در مقابل يورش مغول شجاعانه مقاومت کردند، نتيجه اي نگرفتند به جز کشته شدن و با خاک يکسان شدن شهر ها. از شهر هاي پر جمعيت و متمدن خراسان جز خاطره اي بجاي نماند. البته نتايج مثبت اين حمله سرنگوني حکومت خوارزمي (البته پس از سالها جنگ و گريز بازماندگان محمد خوارزمي – جلال الدين و امثالهم)؛ و سقوط خلافت عباسي بود. اين نکات مثبت تا زماني مبارک بودند (اگر کشتار و ويراني هاي نجومي مغول را براي لحظه اي به حساب نياوريم) که قدرت مقتدر مذهبي-اسلامي منحل شده بود – هرچند که آلترناتيوش ياساي چنگيزي شد. به هر روي، ديري نگذشت که با نفوذ طبقه ي اليت و سياس زمانه (از جمله خواجه نصيرالدين طوسي و خواجه رشيدالدين فضل الله همداني، ساوجي...) نه تنها ياساي چنگيزي رنگ باخت و تبديل شد به ياساي غازاني ووو، بلکه ايلخان هايي که پس از چنگيز قدرت را بدست گرفته بودند به مسيحيت و اسلام گرويدند. همانطور که مي دانيم، در زمان ايلخان مسيحي بسياري از مسلمانان روز خوش نديدند، و پس از آن، وقتي ايلخان بعدي مسلمان شد، مسيحيان روزگار خوبي نداشتند. ايلخانهاي مسلمان (مثلا خدابنده) همان روضه خواني ها و سينه زني هاي مرسوم زمان را برپا داشته و گاه فراتر از آن رفته و مراسم عزاداري جديدي هم ابداع کردند، که برخي هنوز ريشه در فرهنگ مراسم سوگواري مذهبي امروز ما دارد. آنچه که قابل تامل است نحوه مقابله با يورشيان مغول بود. چه آنها که دروازه ها را باز کزدند، و چه آنها که شجاعانه از خاک وطن دفاع کردند، محکوم به فنا شدند. ايران به ويرانه اي مبدل شد. عبرت برگرديم به زمان حاضر، و نقش آمريکا در تغيير دو دولت افغاني و عراقي. اول بپذيريم که هيچکدام از دو رژيم سرنگون شده فرشته رحمت نبوده و براي مردم اين دوکشور چيزي به جز تباهي و مرگ و استبداد ارمغان نياورده بودند. پيامد سقوط اين دو رژيم، مردم مي توانستند آزادانه حکومتي مردمي انتخابکنند. اما چنين امکاني پيش نيامد. دلايل شکست اين دو پروژه، و مخالفت با دخالت آمريکا در منطقه در چند پارامتر مستتر است. 1- آمريکا نماد جهانخواري است و هدفي به جز استثمار خلق ها و تاراج منافع ملي کشورها ندارد 2- به همين علت نمي توان پذيرفت که هدف آمريکا دموکراتيزه کردن منطقه است. چرا که اگر في الواقع يک ملتي حق انتخاب داشته باشد و بتواند دولتي مردمي را انتخاب کند، کمتر ملتي در خاورميانه است که بخواهد با آمريکا روابط طولاني مدت اقتصادي-تجاري داشته باشد، وقتيکه بازار اروپا و ژاپن و چين مقرون به صرفه تر است. فروش گاز به چين و هند پر سودتر از فروش آن به اروپاست. آمريکا با دانش بر اين واقعيت که الف) در دل مردم خاورميانه جا ندارد، و ب) دموکراسي خوب است به شرطي که در پيشبرد اهداف اقتصادي آمريکا سودمند باشد؛ نمي خواهد در خاورميانه دولتي مستقر شود که منافع ملي را بر منافع آمريکا الويت دهد. خلاصه آنکه به دنبال دولتي وابسته و دست نشانده – اما بزک کرده مي گردد (نمونه اش در افغانستان و عراق کنوني ديده مي شود). به همين خاطر حمله آمريکا به عراق و افغانستان و يا احتمالا به ايران را نبايستي در راستاي دموکراتيزه کردن (خاورميانه) يکي دانست. 3- تاريخ گواهي مي دهد که در هر کنش و واکنشي که انگلستان نقشي فعال داشته، اثرات سوء آن دراز مدت بوده و بازگشت به شکل بندي قبلي امکان پذير نبوده است. بهترين مثال تشکيل کشور اسرائيل، و يا استقلال هند و تشکيل کشور پاکستان و اختلاف حل نشده بر سر کشمير. يا موقعيت قبرس را مي توان مورد توجه قرار داد. بايد به استراتژي انگلستان در خاورميانه (و در کل مناطقي که از لحاظ ژئوپليتيک مهم هستند) توجه داشت. در اينجا نمي خواهم بر تئوري توطئه تاکيد کنم، بلکه مي خواهم توجه را به ترفند هاي استراتژيک انگلستان معطوف دارم. 4- عراق و تا حدودي افغانستان، پس از حمله آمريکا، به دو يا سه منطقه تجزيه شده، که هر کدام بگونه اي غير ملموس خودمختار شده اند. شيعيان عراق در چارچوب و تحت موازين مشخصي در جنوب عراق به سر مي برند که با سني ها در شمال و کرد ها در کردستان عراق متفاوت است. هر چند که فشار هاي بين المللي، مخصوصا اروپاييان مخالف حمله، از تفکيک عراق به سه کشور مستقل جلوگيري کرد، اما بذر هاي لازم کشت شده است. سوال اين است که حمله به ايران به کجا خواهد کشيد؟ آيا ايران به مناطق مختلف تقسيم شده و هر بخش زير نظر يکي از کشورهاي اروپايي و آمريکا خواهد بود؟ نفت شمال را کدامين به غارت خواهد برد؟ نفت جنوب از آن چه کسي خواهد شد؟ 5- در اينجا نمي خواهم با ابزار ترس از تجزيه خود را به دامن رژيم بيندازم. بلکه اين واقعيت روشن باشد که رژيم (تماميت آن) پشيزي براي مرز هاي پرگهر و منافع ملي ايران ارزش قائل نيست. در جنگ ايران-عراق، مقابله انها در برابر عراق نه از روي عرق ملي، بلکه تنها براي بقاي حکومت اسلامي بود. به همين خاطر اين رژيم در مقابل حمله آمريکا مقابله خواهد کرد تا بيشتر به حيات خود ادامه دهد؛ مگر اينکه بتواند منافع خود را در سيطره آمريکا حفظ کند. بهترين مثال را مي توان در داد و ستد اروپا و رژيم پيرامون توانمندي هسته اي ايران جستجو کرد. 6- اگر به گذشته توجه کنيم به اين نتيجه مي رسيم که آمريکا و شرکا ناجي خلق هاي ستم کشيده نبوده اند. در عين حال، جنگ ايران و عراق ثابت کرد که رژيم از جنگ بعنوان ابزاري براي گسترش اختناق و استمرار حيات خود استفاده خواهد کرد. با توجه به اين دو فاکت تاريخي (و ماهيت اين دو پديده – جهانخواري و ارتجاع). سوال همچنان باقي مي ماند که پس چه بايد کرد؟ فاکتور مردم در علم پزشکي و بهداشت گفته مي شود که پيشگيري بهتر از درمان است. اگر اين امر را در همين مقوله حمله آمريکا به ايران بسط دهيم، به اين نتيجه غير قابل انکار مي رسيم که ما (مردم) بايد اين رژيم را سرنگون کنيم، پيش از آنکه آمريکا و جهانخواران بتوانند از باتلاق خود ساخته ي عراق بيرون بيايند. براي سرنگوني هم به سه ابزار اصلي احتياج داريم 1- مردم، 2- نيروي رهبري کننده مورد اعتماد مردم، و 3- به استراتژي براي براندازي رژيم 1- مردم در عرض 26 سال اخير از هيچ چيز کم نگذاشته اند. بهترين فرزندان خود را در راه آزادي تقديم کرده و در بدترين شرايط تن به جمهوري اسلامي و پذيرش اين نظام جهل و جنايت نداده اند. تا توانسته اند در مقاطع مختلف با روش هاي مختلف انزجار خود از رژيم را به نمايش گذاشته اند. در مقطعي در حمايت از نيروهاي راديکال به ستيز با رژيم پرداختند، و در برهه اي ديگر، نفرت خود از هار بودن رژيم را در راي به خاتمي نماياندند. در 18 تير و بعد 20 خرداد جوانان در فازي مترقي تر کليت نظام را به زير سوال برده و رژيم را چنان مستاصل کردند که ترفند اصلاح طلبي رژيم با شکست روبرو شد، و مجلس هفتم در راست ترين شکل، خود را در اختيار ولي فقيه قرار داد. اين عقب نشيني رژيم و بازگشت به ماهيت راست و غير قابل استحاله اش امکان پذير نمي بود به جز شرکت فعال مردم در صحنه ي مبارزه. 2- نيروي راديکالي که بتواند مردم عصيانگر را راهبري کندعملا وجود ندارد. مجاهدين که مي شود گفت منسجم ترين نيروي برانداز هستند، در چنان چنبره حل معضلات واقعي تشکيلاتي-حقوقي هستند که تواني براي انسجام مردم نمانده است. نيروهاي ديگر هم که مي توانند راهبري مردم را به عهده بگيرند، از قدرت تشکيلاتي و ارتباطي با مردم برخوردار نبوده، و بيشتر نقش نيروي پشت جبهه را ايفا مي کنند. شايد همين ضعف در سازماندهي اعتراضات مردمي، دليلي باشد براي همبستگي بين نيروهاي سرنگوني طلب. شايان توجه اينکه نيروهايي از ميان مردم و يا سازمان هاي سياسي، در حال جوشش هستند که مي توانند در تغيير و تحولات نقش آفرين باشند. مهمترين ضعف اين محفل ها نداشتن تجربه تشکيلاتي و امنيتي است. و اين ضعف باعث انحلال و يا از هم پاشيدگي شان در همان مراحل اول مي شود. 3- اشکال اساسي ديگر نبود استراتژي براي سرنگوني است. نه نهاد هاي سياسي و با تجربه، و نه محفل هاي کوچک خود جوش توانسته اند پس از قتل عام 67 و عقب نشستن از کردستان به خارج مرز ها، روش و شکل مبارزه را فورموله کرده و آن را در سطح عام تبليغ کنند. نگارنده هميشه معتقد بوده که تنها راه سرنگوني نظام استبدادي گسترش مبارزات اجتماعي زير چتر حفاظتي نيروهاي سياسي-نظامي است. به جز اين، زمان خريدن براي نظام مستبدي است که عملا ثابت کرده حربه قهر و خشونت عالي ترين و نهايي ترين شکل مبارزه عليه سرنگوني اش است. قهر يا آشتي در اين امر که قهر، قهر توليد مي کند؛ و خشونت، اول جامعه اي خشن، و پس از آن مردمي منفعل مي پروراند، شکي نيست. و در اين نتيجه گيري که راه حلي مسالمت آميز بهتر از روش قهرآميز خلص است هم بحثي نيست؛ اما راه حل پيشنهادي نبايستي به حيات رژيم ياري برساند. حمايت برخي از نيروهاي مخالف نظام از خاتمي، بجز ادامه حيات رژيم و کمک به نظام اسلامي در ورود به مراودات ديپلماتيک و اطلاعاتي پيچيده تر نتيجه ديگري نداشت. مبارزه مسالمت آميز زماني معني دارد که مبارز خواهان سرنگوني نظام باشد و نه رفورم آن. رفورم يک نظام به هر طريقي يعني نگاه داشتن آن نظام در ماهيت اصولي خود، با تغييراتي جنبي و ظاهري. شايد براي باز شدن مشکل بهتر باشد به مهم روز بپردازيم. اخيرا فراخوان برگزاری یک همه پرسی ملي از سوي چند تن فعال سياسي مقيم ايران و يا به خارج گسيل شده پيشنهاد شده است. حقا بايد گفت (در نگاه اول) در مقابل بسياري از اين نوع فراخوان ها چند قدم جلوتر است، چرا که براي اولين بار همه پرسي به «اعلامیه جهانی حقوق بشر و حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی مردم» ربط داده شده است. نکته مثبت و مهم ديگر اين فراخوان به رفراندوم، تعيين نکردن نظام آينده است. اضافه بر اين، اولين باريست که فراخواني پيشنهاد شده و توانسته است تاکنون بيش از 18000 امضا جمع آوري کند. بايد به دست اندر کاران اين فراخوان تبريک گفت. هر کس پشت اين فراخوان فعال است از تواني بالا در طراحي صورت مساله و ارائه آن برخوردار است. خطرات اين طرح البته نکات منفي بسيار دارد: 1- فراخوان اشکال را در « هشت سال گذشته» - مي پبيند. امضا کنندگان اعلام مي دارند « بخصوص تجربه هشت سال گذشته نشان میدهد که با وجود قانون اساسی و ساختار کنونی ، امکان اصلاح کشور در هیچ جهتی متصور نیست» يعني اينکه شکست جناح اصلاح طلب در مقابل اصولگرا را يکي از موارد ناقص بودن قانون اساسي رژيم مي دانند. ساده تر اينکه، اگر خاتمي مي ماند، مجلس هفتم به راست متمايل نمي شد، و برخي از روزنامه ها به مديريت پاسبانان جمهوري اسلامي بسته نمي شدند، اشکالي در قانون اساسي نمي بود. در تائيد اين گفته و در پيامد فراخوان، نامه اي به امضاي 8 تن پيشنهاد دهنده منتشر مي شود (اطلاعيه - علی افشاری، رضا دلبری، ناصر زرافشان، اكبر عطری، محمد ملکی، عبداله مومنی)، که در ماده 1 آن تاکيد مي شود « ناكامی برنامه اصلاح از درون، نااميدی و عدم اقبال مردم به اصلاحات حكومتی و پارلمانتاريستي» يکي از علل پيشنهاد اين فراخوان است. من فکر نکنم هيچکدام از پيشنهاد کنندگان اين طرح اين واقعيت را کتمان کنند که از تفکر اصلاح طلبان رژيمي حمايت نمي کرده و يا از شکست آن نااميد نشده اند. ساده تر اينکه، تضاد پايه اي آنها با قانون اساسي و نظام جمهوري اسلامي نيست، بلکه سرخوردگي شان از شکست رفورم در رژيم است. با نگاهي به گذشته محسن سازگارا، مهرانگيز کار..مي توان به تائيد قانون اساسي اين رژيم از سوي آنها پي برد. (بي بي سي شنبه 21 فوريه 2004 براي آشنايي با نقطه نظرات سازگارا اينجا را کليک کنيد) 2- در اينکه اينها تا ديروز اميد به همين قانون اساسي داشته و مردم را تشويق به شرکت در رفورم (انتخاب خاتمي) مي کرده اند، اما امروز پشت به رژيم کرده اند اشکالي نيست (هر کسي حق دارد به گذشته خود انتقاد کرده و به دامان خلق بازگردد، حتي به دلايل اپورتونيستي). اشکال آنجا شروع مي شود که هر کدام از امضا کنندگان تاويل خود از اين رفراندوم را ارائه مي دهند. پيشنهاد کنندگان راهكار رفراندوم را «محمل مناسبی برای خروج كشور از گذرگاه بحرانی و ناپايدار كنوني» ارزيابي مي کنند (همان نامه). همانطور که مي بينيم، مساله پيشنهاد دهندگان سرنگوني نظام نيست، بلکه نجات رژيم از اين گذرگاه بحراني است. رژيم در حال فروپاشي، و درگير معادلات پيچيده بين المللي است و در مواردي زير فشار، و نتيجتا محتاج به زمان براي جمع و جور کردن خود است. به بند 4 همان نامه توجه کنيم. در بخشي از آن تاکيد مي شود « در وهله نخست جنبه شكلی و فرمال رفراندوم اهميت دارد و مسائل محتوايی و موضوعات مطرح در رفراندوم مباحث بعدی هستند كه پس از اجماع و پذيرش اصل راهكار رفراندوم توسط قاطبه ملت و نخبگان تحول خواه در آينده پس از گذشت دوره زمانی مربوطه موضوعيت پيدا خواهند كرد.» ساده تر آنکه اين رفراندوم نه ميداند که از کجا آمده و نه مي داند که به کجا مي رود. مساله روزش هم نه تنها کار اجرايي و عملي نيست، بلکه حتي به «مسائل محتوايي» هم نخواهد پرداخت. چيزي مثل لبخند خاتمي. زيبا، دلنيشن، اما بي هويت و محتوا؛ و در منتها اليه منفعل. نامه ادامه مي دهد که « بايد از هر گونه شتاب زدگی و سراسيمگی پرهيز نمود». 3- پيشنهاد دهندگان تصريع مي کنند که « مباحث اجرايی و عملياتی نظير اقدام برای برگزاری همه پرسي، تشكيل مجلس موسسان و تدوين پيش نويس قانون اساسی جديد خارج از موضوع و نامتناسب با خواست و منظور ما می باشد و نظر ما تنها معطوف به اصل برگزاری رفراندوم در بعد شكلی و فرمال آن در زمان مناسب پس از شكل گيری الزامات و مقدمات آن در يك اجماع فراگير ملی توام با همسويی نخبگان سياسی و اجتماعی دمكرات همراه با خواسته های مردم می باشد.» ولي مشخص نمي کنند که اين اجماع فراگير در کجا مي خواهد باشد. داخل کشور که خيلي از امضا کنندگان از ترس جان اين طرف مرز هستند و نمي توانند در هيچ اجتماعي شرکت کنند؛ يا در خارج، که خيلي از امضا کنندگان مقيم وطن ممنوع الخروج اند. خلاصه آنکه اين طرح نه مي خواهد به محتوا بپردازد، و نه به شکل کار، فقط مي خواهد امضا جمع کند تا «زمان مناسب» که آنهم مشخص نيست فرا برسد. 4- اين زمان خريدن و صبر کن تا بعدا، نه تنها از سوي پيشنهاد کنندگان تجويز مي شود بلکه خارجه نشينان از چپ و راست هم به نوعي يا خود صبر پيشه کرده و يا مبلغ آن هستند. بطور مثال، عليرضا نوريزاده اصرار دارد که « صد درصديها كمي دندان به جگر گذارند و تأمل كنند». ايشان فراموش مي کنند که مشخص کنند صبر و تحمل براي چي. 5- اما مي توان تمام اين کمبود ها، چه از لحاظ عملي و چه از لحاظ محتوايي را گذاشت به حساب نيّت خير. و باز هم اصرار داشت که تمام اين اشکالات برطرف خواهد شد. اصل بر اين است که هم به جهان و هم به رژيم بفمانيم که جنبشي در حال شکل گيري است که مي رود تا تماميت رژيم را کن فيکون کند. من (فعلا) ايرادي در اين انشالله گربه است نمي بينم. انسان با اميد زنده است. براي پيشبرد موضوع اين نوشتار، فرض بگيريم که (همانطور که از اسم سايت بر مي آيد) 60000000 امضا جمع شد. خوب حالا چي؟ مگر ايران 70000000 ميليون جمعيت ندارد؟ مگر آن 10000000 بقيه طرفدار رژيم نيستند؟ مگر رژيم 100 ها 1000 سپاهي مسلح ندارد؟ مگر 1000ها مبارز خلق را در عرض چند هفته قتل عام نکردند؟ مگر وقتي سنبه پر زور شد، حتي زير آب خاتمي و شمس الواعظين و گنجي و حشمت الله طبرزدي و آغاجري و... را نزدند؟ مگر نمي گوييد که خاتمي 20000000 رأي آورد، پس چرا کسي در رژيم جمهوري اسلامي براي اين راي ها تره هم خرد نکرد؟ حالا چي شده که رژيم بايستي يکمرتبه دموکرات شده و به رأي مردم (آنهم از شکل فراخوان و امضاهاي اينترنتي) تن بدهد وبگويد آقايان و خانمها بفرماييد، ما منتظر اين ليست بوديم؟ حالا که ليست اينقدر طول و دراز است، ما هم وارد معامله شده رفراندوم را برپا مي کنيم. آيا اينجا کسي شوخي اش گرفته است؟ خوب است که چند تا از همين يپشنهاد کنندگان در زندان هاي رژيم ميهمان بوده اند. آيا هنوز ماهيت رژيم رانشناخته اند؟ و يا آنکه مي خواهند ماهيت رژيم را قلب کنند و آدرس عوضي بدهند؟ خوش خيالانه فراتر برويم. فرض بگيريم که اين رفراندوم هم انجام شد و مردم هم همه (6000000 ) راي به تعويض قانون اساسي دادند. آنوقت چي؟ اين رژيم و قانون اش که مي شود غير قانوني! بايد برود. خوب کي مي خواهد جايش بنشيند؟ بنا به گفته اين 7-8 نفر پيشنهاد دهنده کسي کار عملي نکرده است و آلترناتيو هم مشخص نشده است. چطور است از رژيم بخواهيم (مثلا خامنه اي) که اينبار، بعنوان رييس جمهور يا شاه براي دوران انتقال، در همان جماران بماند (سپاه پاسداران هم براي حفظ مرزهاي پرگهر دست نخورد) تا مردم نماينده انتخاب کنند، مجلس موسسان را تشکيل دهند، راي گيري بشود، قانون به همه پرسي گذاشته شود، شاه انتخاب شود و آنوقت به خامنه اي بگوييم بفرماييد زندان، چون مي خواهيم به جنايات 26 سال گذشته شما بپردازيم. او هم عبايش را بگذارد زير بغلش و نعلين کشان برود بند 209؟؟ پيشنهاد دهندگان فراخوان بي دليل نيست که مي گويند به بعدش فکر نکنيم. فعلا امضا جمع کنيم. آيا منظور از «اجماع» همين است؟ تأثير شکست پروژه ها در عرض 26 سال گذشته مردم با شکست پروژه هاي مختلف مواجه شده اند. اولين و مهم ترين آن شکست در انقلاب کردن است. مردم بدنبال تغيير يک نظام و استقرار دموکراسي بودند – نتيجه مشخص است. با گذشت زمان، بسياري به اين نتيجه رسيده اند که انقلاب بجز بدبختي و ويراني ارمغاني بهمراه نخواهدداشت. پروژه شکست خورده ديگر اعتماد به رهبر است. خيانتي که خميني به مقام رهبري کننده ي يک انقلاب کرد غير قابل توصيف است. سال هاي 60 را مي توان شکست مبارزه خلص قهرآميز ارزيابي کرد. شکست نيروهاي راديکال سياسي-نظامي و قتل عامي که رژيم در راستاي سرکوب تمام عيار آنها کرد، مردم را از لحاظ نگرش و انتخاب راه به بازبيني واداشت. انتخاب خاتمي و عيان شدن ماهيت واقعي تمام جناح ها (و نيروهاي اپوزيسيون مدافع وي)، مردم را از تن دادن دوباره به اصلاح طلبي برهذر داشته است. شکست اين پروژه ها، تأثيرات مثبت و منفي براي مردم داشته است. از يک سو اعتماد به نفس مردم کاهش يافته، و از طرفي ديگر، توهم و ذهنيت گرايي به حد اقل رسيده است. تن دادن به رفراندوم، که از همان اول ناکارايي هاي مشخصي از خود بروز مي دهد، مي تواند تاثيرات به مراتب منفي تر براي مردم داشته باشد. شکست پروژه رفراندوم (مهم نيست رفراندوم مجاهدين يا سازگارا) مردم را يا بالکل منفعل مي کند (که باعث خشنودي رژيم خواهد بود) و عمر رژيم را به درازا خواهد کشاند، و يا اينکه به آنارشيسم سوق خواهد داد. بپذيريم که موضوع فقط امضا و تائيد اين فراخوان نيست (خيلي ها به جمهوري اسلامي –آري گفتند، و هنوز که هنوز است بها مي پردازيم). استقبال از رفراندومي که طبق يک برنامه ريزي مشخص و مورد حمايت نيروهاي راديکال نباشد، نتيجه اي مشابه رفراندوم 58 خواهد داشت، حتي اگر 98 در صد امضا جمع شود. يادمان نرود که نيم درصدي ها درست مي گفتند، و خميني و سازگارا (بنيان گذار سپاه پاسداران) کشور را به ويراني کشاندند. چه بايد کرد؟ اگر به اين رفراندوم رأي ندهيم؛ بنا به ارزيابي نگارنده اپوزيسيون فعال هم که عملا وجود ندارد؛ رژيم هم که کوتاه بيا نيست، آمريکا هم که مي خواهد وارد ايران بشود و کشور را با خاک يکسان کند، پس چه بايد کرد؟ 1- بايد پذيرفت که اين رژيم با رفراندوم خشک و خالي رفتني نخواهد بود. به همين خاطر بايد ابزار فشار را فراهم آورد، و حمايت از گسترش اعتراضات اجتماعي را شتاب بخشيد. 2- بايد از چنين طرحي (نه اين طرح بخصوص) براي اجماع نيروهاي برانداز حمايت کرد. تا تشکلي منسجم که به يک استراتژي مشخص پايبند باشند شکل بگيرد. منتخب اين گروه (مثلا متشکل از سران اپوزيسيون) اذهان بين المللي را در رد حمله به ايران فعال کرده، در عين حال که استراتژي لازم براي سرنگوني رژيم را طراحي مي کنند. 3- بايد از هرز رفتن پتانسيل هاي اعتراضي مردم، با پيشنهادطرح هايي چون رفراندوم خودداري کرد. رژيم بايد بداند که مبارزه و خواست سرنگوني مردم و اپوزيسيون جدي است. مخالفين (شاهي مذهبي، سوسياليست، با خدا و يا بي خدا مطرح نيست) تنها به يک امر باور دارند - سرنگوني و نه رفورم رژيم. و تز به مرگ بگير تا به تب راضي شود ديگر کارايي ندارد. بخاطر ترس از حمله آمريکا، به دامان رفراندومي بي محتوا پناه نبريم. 4- در موازات اين موارد، رژيم اگر مي خواهد مسالمت آميز کنار برود، بايستي علائمي از خود در همين راستا نشان دهد: زندانيان سياسي آزاد شوند (مطرح نيست اسمش مجاهد و کمونيست است يا گنجي و طبرزدي). سپاه پاسداران، که هر لحظه رژيم مي تواند از آن بعنوان اهرم سرکوب استفاده کند منحل اعلام شود؛ و سران رژيم بپذيرند که در دادگاهي بين المللي به اتهامات متعدد پاسخگو باشند. با قبول اين چند نکته، هم ما وقت خودمان را هدر نمي دهيم، هم مردم را هر چند سال يکبار سر کار نمي گذاريم، هم رژيم براي يکبار هم که شده به اين باور مي رسد که اپوزيسون جدي است، و هم آمريکا مي فهمد که ايران بي سرپرست نيست و نمي تواند به جاي 70000000 مردم تصميم بگيرد. پيروز باشيد علي ناظر – 15 آذر 1383 – ديدگاه

---

[Post your comment]   [Totalt posted comments 0]    

Printable version  
Email it to a friend

ICE_Archive: 
Also from:  [علی ناظر]:



>  «خیانت سکوت» - بخش 1-3   

>  گامی دیگر به سوی راست میانه   

>  اعتصاب غذا Ùˆ گفتگویی دوستانه   

>  تعهد 92   

>  مارگزیده   

>  ارسال ترجمه متن « مردم آزاده جهان - فراخوان برای آزادسازی گروگانها»   

>  رنگ شکست استراتژیک رژیم   

>  استراتژی کلان Ùˆ انتظار معجزه از مجاهدین   

>  مدیریت محترم سایت پژواک   

>  نبردی نابرابر   

>  تغییر ماهیت جنگ طلبی   

>  از Ú†Ù‡ Ù…ÛŒ ترسند؟   

>  ما همان جمع پراکنده    

>  در ایران فردا   

>  دیدگاه دوباره Ù‡Ú© شد   

>  صفحاتی از زهر Ùˆ پاد زهر - اسلام سیاسی (4)   

>  از کاوه Ú†Ù‡ خبر؟   

>  صفحاتی از زهر Ùˆ پاد زهر - اسلام سیاسی (3)   

>  اشتباه محاسبه - کامل - بخش 1-11   

>  تلاش رذیلانه، محزون Ùˆ غیر اصولی   

>  نامه ای به خواننده   

>  یک اقدام Ùˆ خواست فوری   

>  آدرس عوضی یا نوشدارو پس از...   

>  خمپاره باران لیبرتی   

>  تیر هوایی در جنگ زرگری   

>  صفحاتی از زهر Ùˆ پادزهر – اسلام سیاسی (2)   

>  صفحاتی از زهر Ùˆ پادزهر – اسلام سیاسی (1)   

>  در حاشیه «اشتباه محاسبه»– «انصاف»   

>  اشتباه محاسبه – معین عمل«بختک» (بخش پایانی)   

>  اشتباه محاسبه – معین عمل «فرهنگ» (9)   

>  اشتباه محاسبه – مدیریت تغییر (8)   

>  اشتباه محاسبه – هزینه (7)   

>  اشتباه محاسبه – ارباب بی مروت، Ùˆ با مروت دنیا (6)   

>  اشتباه محاسبه - «اگر»های حاضر Ùˆ غایب (5)   

>  پس از 15 سال، از «فراکسیون اصلی» Ú†Ù‡ خبر؟   

>  اشتباه محاسبه – کاریسمای جنگ (4)   

>  اشتباه محاسبه - «ساده سازی، شبیه سازی» (3)   

>  اشتباه محاسبه – تبیین، Ø´Ú©Ù„ Ùˆ محتوا (2)   

>  اشتباه محاسبه - مفتی، مفتی (1)   

>  فشنگ Ùˆ موشک در راه خدا   

>  «خوشبختانه»   

>  انگار نه انگار   

>  تلاش رذیلانه   

>  بهره گیری رذیلانه   

>  بدرود Ùˆ تسلیت   

>  سنگ خارا – بخش اول-چهارم   

>  سنگ خارا – بخش چهارم - «اتهام»   

>  سنگ خارا – بخش سوم - «بحران عدم اعتماد»   

>  سنگ خارا – بخش دوم - «آسیب پذیری»   

>  سنگ خارا – بخش اول   

>  جبهه وسیع - بخش 1 -4   

>  اصولی کیست؟   

>  ناتوانی اپوزیسیون: «راه حل پيشگيرانه يا دگرديسي»   

>  سر Ùˆ ته یک کرباس   

>  زدند Ùˆ ما چیزی نگفتیم   

>  تهاجم   

>  پیام روشن Ùˆ نهفته موشک کاتیوشا   

>  بدهکار   

>  آمریکا، اشرف، طرح اروپا (حاشیه 1)   

>  آمریکا، اشرف، طرح اروپا (بخش چهارم)   

>  آمریکا، اشرف، Ùˆ طرح اروپا (پخش سوم)   

>  آمریکا، اشرف Ùˆ طرح اروپا (بخش دوم)   

>  آمریکا، اشرف، Ùˆ طرح اروپا (بخش اول)   

>  کمر غول   

>  خبر خوب؟   

>  رضا پهلوی Ùˆ «نافرمانی مدنی»   

>  حرمت قلم   

>  والسلام؟   

>  ناجی   

>  «عجیب» Ùˆ «غریب»   

>  ارزیابی ناقص از سی سال مبارزه   

>  سلام گرگ بی طمع نیست   

>  «علی ناظر، مرز سرخ تو کجاست Ùˆ چیست؟»   

>  با خودمان جدی باشیم   

>  چند خبر Ùˆ چند نکته   

>  جدا کردن «سر» از «بدنه»   

>  مدل چهارم   

>  سخنی با اساتید Ùˆ صاحبان کرسی   

>  «تروریستها» - بخش چهارم   

>  «تروریستها» - بخش سوم   

>  «تروریستها» - بخش دوم   

>  «تروریست»ها (بخش اول)   

>  زنده باد آزادی، زنده باد دموکراسی   

>  آقای رئیس جمهور اوباما   

>  مرز سرخ   

>  نیم درصدی، خس Ùˆ خاشاک، زردک Ùˆ خرس ها   

>  رکن چهارم در جبهه خلق   

>  معضل میز   

>  گردهمایی 18 ژوئن   

>  فصلی تازه   

>  آن صدای بی صدا   

>  پوزه بند   

>  این «پیروزی قضایی» نیست   

>  سینه زنهای گورکَن   

>  یاری رسانی برای پیشگیری از تکرار «سربرنیتسا»   

>  اگر مالکی Ú©Ú©ÛŒ در تنبان ندارد...   

>  اگر مالکی Ú©Ú©ÛŒ در تنبان ندارد...   

>  نگاهی به پیام دکتر کریم قصیم   

>  نگاهی به پیام دکتر کریم قصیم   

>  پاسخ صلیب سرخ
به نامه 330 «انسان» «مستقل»   

>  بحران انقلابي ØŒ فروپاشي، يا سرنگوني؟   

>  آزادي بيان در فرهنگ رب النوعي   

>  چشم انداز Ùˆ نقش رسانه ها بر مبناي ÙŠÚ© تحليل«گام بعدي»   

>  مذهب ستیزی یا مذهب زدایی   

>  تشدید بحران یا کنترل بحران؟   

>  جنگی آزادیبخش برای صلحی پایدار   

>  نظام ايدئولوژيک - تضاد تئوري Ùˆ پراتيک   

>  یک خبر مهم، یک برخورد سرد - (آذر 87)   

>  تعيين تکليف حقوقي مجاهدين   

>  چرا رهبر جا زد؟   

>  پیام یک شاعر، شعر Ùˆ شعار دانشجو   

>  تروريستها بيکار ننشسته اند، خاک ايران - آخرين خاک ريز   

>  زهر Ùˆ پادزهر   

>  اگر...   

>  هشدار به رهبران   

>  رهبر وضو نداشت   

>  هشدار به رهبران   

>  Ù…ÛŒ اندیشم، پس هستم   

>  دیگر دخالت در اشرف موضوعیت ندارد   

>  دیگر دخالت در اشرف موضوعیت ندارد   

>  گارد خود را پایین نیاوریم   

>  شرط لازم Ùˆ کافی   

>  دایه، دایه [سفر 8 روزه خامنه ای به کردستان]   

>  گفتگو با علی ناظر، پیرامون انتخابات دهم [23 خرداد 88]   

>  دیدگاه سوم – نگاهی به خیزش 88ØŒ بخش 1 - 3   

>  اصولی کیست - بخش 1 - 4   

>  جهت اطلاع   

>  عادت   

>  190190   

>  تناقض در پیام   

>  تکفیر   

>  چوب دو سر گُهی   

>  خر باباته   

>  مشکل رهبر بودن   

>  برای مدتی
برخی از ستونهای دیدگاه
از روز سه شنبه سوم ماه Ù…ÛŒ فعال نخواهد بود   

>  تشکر از 330 «انسان» «مستقل»   

>  خر باباته   

>  نامه به رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ   

>  نامه به رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ   

>  تست برنامه Û°Û³   

>  تست برنامه Û°Û²   

>  تست برنامه Û°Û±   

>  مشکل رهبر بودن   

>  چوب دو سر گُهی   

>  تکفیر   

>  تست ششم عنوان   

>  تست ایران اتمی   

>  تست برنامه   

>  وظیفه مبرم   

>  تست برنامه   

>  اعتماد شرطی Ùˆ عکس العملی   

>  جامه ات شویم شپشهایت کشم   

>  تناقض در پیام   

>  190190   

>  ثبت پیامها Ùˆ نظرها
در محکومیت کشتار ساکنین بی دفاع اشرف   

>  اقدام خیلی سیاسی   

>  عادت   

>  آقای کدیور مشکل شما چیست؟   

>  بهاران خجسته باد   

>  قزلحصار Ùˆ ضرورت تعیین گزارشگر ویژه   

>  شریک دزد Ùˆ رفیق قافله   

>  ژورنالیسم «بو»دار   

>  لجن مال کردن سایت کلمه؟   

>  یک گام به جلو، دو گام به عقب   

>  فراتر از باورهای سمبلیک   

>  اخاذی سیاسی   

>  پیام اسلامی   

>  از این «من» عُق ام Ù…ÛŒ گیرد   

>  Ú†Ù‡ سال بدی   

>  حرف کهنه ای Ú©Ù‡ تازه است   

>  دنیای خر تو خر جمهوری اسلامی   

>  3499   

>  شایعه «مرگ ظالمان»   

>  «عرب» Ùˆ «مسلمان»   

>  خر لنگ   

>  فرهاد دیدگاه هم رفت   

>  اگر بیل زنی ...ØŸ   

>  خودسری Ùˆ خود زنی   

>  خودسر   

>  عزیزم، رفیقم، ستار   

>  فاشیسم Ùˆ دو رویی   

>  فرود Ùˆ پرواز سوال برانگیز   

>  استمداد خانواده ابراهیمی برای نجات جان وحید   

>  ساختار Ø´Ú©Ù†ÛŒ   

>  ایرج عزیز   

>  آن کار دیگر Ù…ÛŒ کنند   

>  به نام آزادی   

>  ما Ùˆ جنگ طلبی   

>  دوران بلبشو
   

>  جهت اطلاع
نامه سرگشاده به هیلاری کلینتون   

>  حرمت انسانی!   

>  An Open letter to Mrs Hillary Clinton   

>  نامه سرگشاده به هیلاری کلینتون   

>  تبریک   

>  دموکراسی Ùˆ پاسپورت   

>  چند سوال از آقای محدثین   

>  در حاشیه گردهمایی پاریس - بخش چهارم   

>  در حاشیه گردهمایی پاریس - بخش سوم   

>  سخنرانی محرمانه معاون وزیر اطلاعات در مشهد، (آبان 1388)   

>  در حاشیه گردهمایی پاریس - بخش دوم   

>  دیدار «مثبت Ùˆ خوب» ایاد علاوی Ùˆ نوری مالکی   

>  در حاشیه گردهمایی پاریس – بخش اول   

>  هواداران طلبکار   

>  چادر   

>  صفحه خط دار   

>  1929   

>  تو کجا Ùˆ علی کجا   

>  صاحب مردهء صاحب مرده   

>  «دولت یهود»   

>  من در اقلیت هستم   

>  تا Ú†Ù‡ اندازه؟   

>  22 میانگین سیاسی 15 Ùˆ 30
بخش اول پیش زمینه   

>  «فرار به جلو» موسوی
   

>  اصل، «اصول» است   

>  رهبران ما، رهبران آنها   

>  دیدگاه [اطلاعیه مشترک]: اعدام جنایت کارانه ÛŒ پنج زندانی سیاسی را محکوم Ù…ÛŒ کنیم   

>  اعدام 5 زندانی سیاسی
جلاد ننگت باد   

>  نتیجه بحث آزاد   

>  مسئولیت ستونهای دیدگاه   

>  تا اطلاع ثانوی   

>  کدنویسی اخیر دیدگاه   

>  خودسانسوری؟   

>  خاکستر بر سر   

>  بحث آزاد   

>  زوج خوشبخت   

>  پرسش Ùˆ پاسخ
در باره «انتخابات» عراق Ùˆ پيامدهاى آن   

>  شکوائیه   

>  رضا پهلوی در مسیر بازگشت به اصل خود
   

>  خشنودی رژیم اسلامی، خشنودی آمریکا   

>  رفراندوم؟   

>  خامنه ای در Ú©ÙˆÚ†Ù‡ Ùˆ بازار   

>  تو Ú©Ù‡ سهل است عمر Ùˆ عثمان Ùˆ علی هم نتوانستند   

>  آمریکا جاده صاف Ú©Ù† رژیم اسلامی   

>  خود کرده را تدبیر نیست   

>  رئال پلیتیک «جبهه (وسیع) مردم» (بخش سوم)   

>  تضمین امنیت مجاهدین   

>  «جبهه (وسیع) مردم» Ùˆ چند ماده   

>  جبهه وسیع (بخش دوم) «جبهه مردم» یا «جبهه همبستگی ملی»؟   

>  جبهه وسیع (بخش اول) همبستگی آری، ولی...   

>  شعار همیشه زنده
آزادی، نان، کار، مسکن   

>  رژیم اسلامی علیه بشریت
جهان علیه رژیم همصدا Ù…ÛŒ شود   

>  کوتاه Ùˆ مهم   

>  پیام مسعود رجوی به رضا پهلوی   

>  باز 19 بهمن شد
   

>  گفتگوی تلفنی کوتاه   

>  برای ثبت مقالات خود تقاضای کد ورودی کنید   

>  با پوزش   

>  هشدار، مشکل فنی   

>  موازین دیدگاه از اول فروردین 1389   

>  چرا
در برابر تندر می ایستند
خانه را روشن می کنند
Ùˆ Ù…ÛŒ میرند؟   

>  مهم Ùˆ آموزنده همایش کوثر عناصر اطلاعاتی رژیم برای کنترل بحران؟   

>  ویژه نامه بحران 88
   

>  ویژه نامه بحران 88   

>  یک پیام، یک التزام، یک بایست   

>  قتل علی موسوی   

>  منتظری ستیزان   

>  جراحی   

>  هراس از حسینعلی منتظری   

>  هشدار – ویروس   

>  حسینعلی منتظری درگذشت   

>  انحراف اذهان از بحران فروپاشی   

>  هراس تمامیت خواهان
از زنده شدن شعار «مرگ بر خمینی»   

>  مرگ بر خمینی   

>  نظریه پرداز   

>  16 آذر جرقه Ù…ÛŒ زند
گردآوری اخبار لحظه به لحظه   

>  مواجهه آزادیخواهانه Ùˆ دموکراتیک؟   

>  دیدگاه: بریتانیا به دنبال درگیری نیست   

>  دیدگاه: دستگیری 5 شهروند بریتانیایی در خلیج فارس   

>  مردم قدرناشناس   

>  پیام مسعود رجوی Ùˆ تعیین تکلیف Ùˆ فرجام نهایی   

>  دولت سایه   

>  سرکوب در داخل، قتل عام در خارج؟   

>  «گیر» دادن به موسوی – در پاسخ به فرهاد مهدوی   

>  سه سیزده Ùˆ یک بیانیه   

>  13 آبان، موضعگیری ها   

>  هفته
بی ظرفیت ها
و بی ظرف ها
   

>  بحران زا Ùˆ بحران زی   

>  حمله به سپاه Ùˆ قتل 60 پاسدار   

>  فتوایی Ú©Ù‡ خمینی Ùˆ خامنه ای هم نداده اند   

>  ساعت 5:30 بامداد امروز بهنود شجاعی اعدام شد   

>  کس نخارد پشت من....   

>  دو رفیق   

>  بند ناف
   

>  یادداشت سه روز اخیر   

>  دیدگاه در حال بازسازی است   

>  هتاکی به رنگ سبز   

>  میان ماه من تا...   

>  سرفصل اخبار - راه پیمایی روز قدس   

>  سیاست خارجی   

>  10000   

>  راهکاری بهتر؟   

>  پاسخ عفو بین الملل پیرامون دکتر محمد ملکی   

>  من اینجا ایستاده ام   

>  ستون نظرهای سایت دیدگاه   

>  دوست عزیز   

>  تفاوت دو اخلاق   

>  انتقاد همراه با راهکار – در حاشیه نوشتار اسماعیل وفا یغمایی   

>  بازخوانی یک گزارش خبری
در حاشیه مراسم تودیع Ùˆ معارفه   

>  الزایمر سیاسی   

>  تست ستون بحران فروپاشی   

>  تست - ستون بیانیه، پیامها، فراخوان، گردهمایی   

>  پایه ریزان فرهنگ سرکوب   

>  گفتگو با کریم قصیم   

>  دیدگاه سوم – بخش سوم   

>  تست   

>  فراخوان در حمایت سریع Ùˆ فوری از جان Ùˆ حرمت انسانی ساکنان قرارگاه اشرف   

>  تست   

>  Iran s Crises Site - English   

>  بنام آزادی انسان - تحلیلی از بحران برآمده از 11 سپتامبر [بولتن بحران]   

>  بولتن بحران جایگزین سایت دیدگاه   

>  تودهنی سیستماتیک به یاوه سرایان   

>  نامهء سرگشاده به مریم رجوی   

>  سایت های هواداران مجاهدین، علی ناظر را افشا Ù…ÛŒ کند   

>  تأمل Ùˆ تفسیر با شما   

>  «زهر» Ùˆ «پادزهر»   

>  بولتن انگلیسی - آزمایشی   

>  بولتن فارسی - آزمایشی   

>  بولتن بحران   

>  بولتن بحران   

>  حل معادلهء چند مجهولي   

>  چرا فراخوان   

>  فراخوان   

>  جنگ Ùˆ صلح شيرين عبادي   

>  پيام مسعود رجوي، پيامي براي ديگران   

>  خبر فوري حملهء عوامل رژيم با قمه به معترضان   

>  فعاليت ستون نظر کاربران   

>  نامه دفتر نخست وزير (توني بلر) Ùˆ وزارت خارجه انگليس به کاربران ديدگاه [متن انگليسي]   

>  پاسخ دولت انگلستان به کاربران سايت ديدگاه (سايت بحران)   

>  بدون صغري Ùˆ کبري   

>  آدرس غلط   

>  34 منهاي 1   

>  مجاهدين Ùˆ تکرار مکررات   

>  نظري ناروا در باره «بيدي Ú©Ù‡ نمي لرزد»   

>  بدون تفسير   

>  پاپوش   

>  متکي بر دغلکاري يا باور مذهبي   

>  گُل بود به سبزه نيز آراسته شد   

>  اتومات شدن
ستونهاي يادداشت روز Ùˆ يادداشت هفته   

>  Ø´Ú©Ù„ Ùˆ محتوا [فني]   

>  اولين پروژهء سايت بحران به پايان رسيد   

>  نامه به توني بلر پيرامون بحران جاري [همراه با ليست امضاي دريافتي]   

>  ÙŠÚ© نرم افزار مسوول سايت ديدگاه شد   

>  ديدگاه در 9 ماه آينده   

>  پايان نامه – انتقال تجربه
   

>  ياداشت روز   

>  خنديد   

>  هر پديده اي عمري دارد   

>  يادداشت هاي روز ديدگاه   

>  ديدگاه هرچقدر پول بدهد آش مي خورد   

>  نقض قوانين کپي رايت پيگرد قانوني دارد   

>  تروريستها بيکار ننشسته اند، خاک ايران - آخرين خاک ريز   

>  فراسوي ديدگاه
به سوي اتومات شدن کامل   

>  توبه بي توبه   

>  اگر او مادر من بود   

>  28 سال جنايت، 28 سال مبارزه Ùˆ مقاومت
حکومت اسلامي، فصل لاله ريزان خلق ايران   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  بي بي سي را Ú†Ù‡ مي شود؟   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  27 سال دروغ، 27 سال خيانت، 27 سال جنايت
27سال مبارزهء سرنگوني طلبانه   

>  من هستم چون مبارزه مي کنم. رژيم هست، چون...   

>  Ú†Ù‡ زشت   

>  «يادداشت روز»   

>  گام اول براي حملهء نظامي به ايران   

>  موازين Ùˆ راهکار براي ستون نظر کاربران   

>  موازين Ùˆ راهکار براي ستون نظر کاربران   

>  نه، اينطوري نمي شود!   

>  نه، اينطوري نمي شود!   

>  شرایط Ùˆ نحوهء ثبت‌نام در بخش دیدگاه کاربران   

>  اعدام صدام - بربريت لخت Ùˆ عور   

>  «مي توان Ùˆ بايد»
نامهء سرگشاده به مسوولين
کميسيونهاي شوراي ملي مقاومت   

>  آغاز هشتمين سال فعاليت ديدگاه
   

>  1737   

>  لطفا نام Ùˆ نام خانوادگي نظر دهنده قيد شود   

>  تقلب، تخلف، رأي سازي، فرهنگ آخوندي   

>  نه! کافي نيست   

>  حذف نام مجاهدين از ليست تروريستي   

>  کارت رژيم سوخت   

>  آخرين وداع   

>  جملات پراکنده   

>  براي سرنگوني بايد اين اسب را لنگ کرد   

>  مرحلهء دوم اتومات شدن ديدگاه   

>  ميز متقلب ها   

>  پيام هميشگي استعمارگر پير   

>  قُرُم...قُرُم...قُرُمساق   

>  لينک به چند سايت - مدافعان حقوق بشر   

>  دفاع از مدافعین آزادی   

>  مسئووليت پذيري   

>  دفاع از مدافعين آزادي   

>  ÙŠÚ© گام کيفي براي مريم رجوي Ùˆ يارانش   

>  زن در زندان
علي ناظر   

>  سؤالات انحرافي بي بي سي   

>  «ترورريستي» Ú©Ù‡ تروريست نيست، ترورريستي Ú©Ù‡ تروريست هست، Ùˆ آنکه ترور مي کند   

>  ديدگاه در راستاي اتومات شدن
ستون دیدگاه کاربران   

>  عبرت بگيريد   

>  منافق   

>  نامهء کاربران ديدگاه   

>  دو نکته   

>  نامهء کاربران ديدگاه – شمارهء3 منتشر شد   

>  نامهء کاربران ديدگاه شمارهء 2   

>  عليه حملهء نظامي به ايران
ودر حمايت از
مراعات دقيق حقوق ايرانيان پناهنده در عراق   

>  نامهء کاربران ديدگاه – شمارهء 1 - منتشر شد   

>  Ùˆ باز کُشتند   

>  پيامي به اپوزيسيون   

>  نامهء کاربران ديدگاه – شمارهء صفر   

>  خطر نزديک Ùˆ دعا واجب   

>  دعوت به همکاري Ùˆ ارسال مطلب ويژه براي «سوژه نامهء ديدگاه»   

>  تغييرات شکلي در ديدگاه   

>  5=2+2   

>  بد Ùˆ بدتر
   

>  اگر...   

>  جنگ يا صلح، واقعيت يا سراب   

>  فقط چند جمله   

>  «صداي رسا»   

>  مسوول ستون   

>  سايت بحران Ùˆ نگاهي به «نظر» کاربران   

>  چشم انداز Ùˆ نقش رسانه ها بر مبناي ÙŠÚ© تحليل   

>  گام بعدي   

>  خلط مبحث   

>  در بارهء ستون تازه ترين مطالب   

>  درد دل
   

>  انفجار اتوبوس شهري حامل كارگران قرارگاه اشرف توسط رژيم پليد آخوندي 13 شهيد Ùˆ 15 مجروح برجاي گذاشت   

>  عقب نشيني رژيم Ùˆ درسي Ú©Ù‡ بايد مرور کنيم   

>  زن عليه استبداد - سوال يا پاسخ؟   

>  زن عليه استبداد - سوال يا پاسخ؟   

>  P.O. Box   

>  سومين پيام فيض مهدوي
چند لحظه پيش دريافت شد   

>  3 روز ديگر، جنايتي ديگر
فيض مهدوي
توطئهء وزارت اطلاعات – نگاهي شکاکانه   

>  1000 «نه» به نمايندگي «خلق در زنجير»   

>  4 روز ديگر، جنايتي ديگر
پيام دوم [جديد] از ولي الله فيض مهدوي (شنيداري)   

>  5 روز ديگر، جنايتي ديگر
چگونه اعتراض خود را به اطلاع رسانه ها، مجامع بين المللي Ùˆ مدافع حقوق بشر برسانيم؟   

>  فقط ÙŠÚ© هفته - گام بعدي   

>  وقتي امضا امضا نيست   

>  متن Ùˆ لينک به فراخوان به سه زبان فارسي، انگليسي، فرانسوي - [8 روز تا تاريخ اعدام فيض مهدوي]   

>  فراخوان ديدگاه - سخن کوتاه   

>  بار دیگر جنایتی دیگر   

>  14 روز تا اعدام ولي الله فيض مهدوي
شمارهء معکوس آغاز مي شود   

>  ديدگاه به کجا مي رود؟   

>  اول ماه مه گرامي باد؟ - تصوير   

>  با تشکر از حمايت شما   

>  شيرين عبادي: ما تا آخرين قطره خون خود از ايران دفاع مي‌‏كنيم   

>  انگولک نکنيد، انتخابات نزديک است   

>  جان ولي الله فيض مهدوي در خطر است   

>  نترسيد
ديدگاه فقط ÙŠÚ© سايت است   

>  ديدگاه جاي گردگيري هاي بين اپوزيسيون نيست   

>  مردم «شاه کليد اصلي»
در پاسخ به نقد محمد آسنگران   

>  آزادي بيان Ùˆ انديشه
پيش Ùˆ پس از سرنگوني   

>  آزادي بيان در فرهنگ رب النوعي   

>  سه سخنراني، ÙŠÚ© نتيجه   

>  اگر به مرگ من اميد بسته اي
تا نهايت نشاندنت به خاک
زندگانيم دراز باد
   

>  ديدگاه موقتا «به روز» نخواهد شد   

>  درگذشت خانم فرنگيس ميرزاخانلو مادر رفيق عزيزمان بهرام رحماني   

>  تحميل ديپلماتيک   

>  اشکال تکنیکی موقتی دیدگاه   

>  عشق به آزادي، نفرت از رژيم   

>  نگراني ايرانيان Ùˆ خواست هاي ما   

>  تغيير رفتار، شرط مطلوب سازش با رژيم؟ - سخن کوتاه   

>  خطرات بيمارزاي همبستري با رژيم - سخن کوتاه   

>  ÙŠÚ© هفته تا فاز جديد - سخن کوتاه   

>  سکوت معني دار   

>  الملک يبقي مع الکفر Ùˆ لا يبقي مع الظلم   

>  عواقب، خسارات Ùˆ تلفات [گزاذش انستيتوي تحقيقاتي آکسفورد]   

>  شعار محوري ديدگاه - پاسخ به يادداشت هفته عاطفه اقبال   

>  نردبان   

>  «صبح هاى مدرسه» - تصوير دلهره اى پنهان   

>  الويت   

>  بلوف اول - از تعارف Ú©Ù… کُن Ùˆ بر مبلغ افزا   

>  بازيکنان - ميز سه بُعدي سياست   

>  کارت شناخت - ديدگاه تحليلي   

>  کارت زمان - ديدگاه اپورتونيستي   

>  کارت شرف - ديدگاه رهائي بخش   

>  کارت ميهن پرستي - ديدگاه شووينيستي   

>  کارت آزادي انديشه - ديدگاه دگرانديش   

>  کارت سانسور Ùˆ اختناق - ديدگاه فاشيستي   

>  کارت همبستگي ملي - ديدگاه مترقي   

>  کارت احمدي نژاد - ديدگاه سرکوبگر   

>  کارت آلترناتيو - ديدگاه مردمي   

>  کارت اتمي - ديدگاه سياسي   

>  ويژه نامهء ديدگاه - فروردين 1385   

>  Ú¯Ù… گرده راه   

>  دو دو تا چهار تا - «باورها»، «مسوول» Ùˆ «مسووليت پذيري»   

>  «روشنفکر سرگردان در قهوه خانه»   

>  54 به 3   

>  چند تغيير در ستون کاربران   

>  هشدار به کاربران ديدگاه - ويروس   

>  ديدگاه هفت ساله شد - اما نه به مرغوبي شراب هفت ساله   

>  تفاوت «ما» با آلماني ها   

>  موازين ثبت نظر در ستون نظر کاربران   

>  دو انتقاد به ديدگاه همراه با پاسخ   

>  سالگرد اعدام حسين فاطمي   

>  نظر کابران - نظر هدایت اشتری لرکی Ùˆ پاسخ علي ناظر   

>  نظر کابران - نظرناصر فرزانه Ùˆ پاسخ علي ناظر   

>  بلژيك - بروكسل- ميدان شومان   

>  مقايسه دو موضع   

>  تروريسم Ùˆ سکوت ما   

>  دشمن مشترک   

>  بررسي اجمالي دو همه پرسي سايت ديدگاه   

>  چند کلام با کاربران ديدگاه - 1   

>  علی ناظر لطفا پاسخ دهید! - همراه با پاسخ به سوالات Ø­. قهرمان   

>  يادداشت هاي پراکنده 2   

>  دفاع از حقوق بشر در اين پيچ سخت تاريخي   

>  يادداشت هاي پراکنده   

>  درود   

>  چرا از مادر رضايي پوزش مي خواهم؟   

>  آن روز «من» کجا خواهم بود؟   

>  گفتگوي علي ناظر با فريبا مرزبان   

>  حالا چي؟   

>  آيا سايـت 60 ميليون دات کام يادش رفته، يا کارش اين است؟   

>  تقابل دو متضاد - بخش هشتم - گُل يا گلوله؟   

>  «نظر دهيد»   

>  تقابل دو متضاد - بخش هفتم - ديپلماسي سرنگوني، همخوابگي با جهانخواران   

>  محمود احمدي نژاد به ضرب ÙŠÚ© گلوله به قتل رسيد - فرض کنيم اين خبر درست باشد، حالا چي؟   

>  تقابل دو متضاد - بخش 6 – رهبرخاص   

>  تقابل دو متضاد - بخش پنجم - رژيم، اپوزيسيون Ùˆ «اما» ها   

>  تقابل دو متضاد - بخش چهارم - اپوزيسيون در تضاد با خود   

>  تقابل دو متضاد - بخش سوم – اپوزيسيون   

>  تقابل دو متضاد - بخش دوم - تعيين تکليف   

>  تقابل دو متضاد - بخش اول - ÙŠÚ© تصوير کلّي   

>  ستون نکته هاي سايت ديدگاه فعال شد   

>  دو دو تا چهار تا   

>  گفت، بايد گفت   

>  به بهانه 17 ژوئن - سوالي از ديدبان حقوق بشر: Ú©ÙŠ ظالمه، Ú©ÙŠ مظلوم؟   

>  «نازني» اگر محابا کني   

>  روزه ÙŠ گنجشکي   

>  روزه ÙŠ گنجشکي   

>  خر همان خر است فقط پالانش عوض شده   

>  سخني با پشت پرده اي هاي بي هويت   

>  آگاهي از مواضع ديگران   

>  آينه   

>  فرح کريمي - دستگيري Ùˆ بازجويي نماينده پارلمان هلند در فرودگاه تهران   

>  نظر کاربران ديدگاه بر راه حل من ارجحيت دارد - ديدگاه سايت شماست   

>  کپي رايت را رعايت کنيم   

>  بر يهود Ú†Ù‡ گذشت؟   

>  جرم شان چيست؟ بهايي گري   

>  گفتگوي علي ناظر با ايرج مصداقي - بخش اول   

>  خانمک رجوي سايه سعيدي سيرجاني   

>  پیرامون خبر قبلی در مورد احضار وبازجویی " محمد رضا فتحی"   

>  چند سوال از چند حقوقدان، فعال حقوق بشر Ùˆ امضا کننده بيانيه «در همسويي با بيانيه 565 نفر»   

>  گفتگوي علي ناظر با بصير نصيبي (بخش دوم Ùˆ آخر)   

>  ÙŠÚ© نامه کوتاه از ÙŠÚ© کارگر دردمند، Ùˆ پاسخ کوتاه ديدگاه   

>  ژان پل دوم در گذشت، خدايش بيامرزدش، اما...   

>  به بهانه دستگيري مظلومي راد   

>  گفتگوي علي ناظر با بصير نصيبي (بخش اول)   

>  گفتگوى على ناظر با اسماعيل وفا يغمائى - (بخش سوم)   

>  نامه منشه امير (راديو اسرائيل) به ديدگاه Ùˆ پاسخ کوتاه علي ناظر   

>  ويژه نامه مارس - حمله آمريکا - فرضي محال   

>  حمله احتمالي آمريکا به ايران   

>  زردي من از تو، سرخي تو به گونه ÙŠ کودکان خياباني   

>  گفتگوى على ناظر با اسماعيل وفا يغمائى - بخش دوم   

>  گفتگوي علي ناظر با اسماعيل وفا يغمائي - بخش اول   

>  واقعيت انفجار در بوشهر   

>  چرا ديدگاه 18 ساعت فعال نبود؟   

>  Ú†Ùˆ ايران نباشد تن من مباد، بدين بوم Ùˆ بر زنده ÙŠÚ© تن مباد   

>  پاسخي کوتاه به آقاي صادقي نيا - تجربه آموزي   

>  دموکراتم اما نه اينقدر   

>  يادداشت هفته - حق پناهندگي   

>  ناهيد رياضي نامزد عضويت در پارلمان دانمارک   

>  تبعيديان ايراني، در کنار عطاالله مهاجراني   

>  شانتاژ - يادداشتي بجاي يادداشت هفته   

>  دزد   

>  پاسخي کوتاه به تعداد زيادي اي ميل   

>  تماس با ديدگاه   

>  به نام آزادي   

>  بحث روز: قلم سرخ، زبان سرخ، خط سرخ   

>  پاشنه آشيل   

>  انقلاب فرهنگي   

>  پيشگفتار ماهنامه ديدگاه - شهريور   

>  پيشگفتار ماهنامه ديدگاه - مرداد   

>  پيشگفتار ماهنامه ديدگاه - تير   

>  پيشگفتار ماهنامه ديدگاه - خرداد   

>  پيشگفتار ماهنامه ديدگاه - ارديبهشت   

>  انسان در نظام ايدئولوژيک - تضاد حرف Ùˆ عمل*- بخش اول   

>  پيشگفتار ماهنامه فروردين 1383   

>  خدا را شکر Ú©Ù‡ به کلاس اول آمديم   

>  رفراندوم- طرح شوراي ملي مقاومت   

>  برخورد کليشه اي -2   

>  خود کرده را تدبير نيست   

>  Ú¯Ù„ دقيقه 91 مجاهدين   

>  تفاوت مريم رجوي با اکبر گنجي، عبدالله نوري، Ùˆ..   

>  تير دروازه   

>  جام زهر اتمي   

>  مصدق دوم   

>  برخورد کليشه اي -1   

>  بحران انقلابي ØŒ فروپاشي، يا سرنگوني؟   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -پاسخ به چند نکته   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -7/8   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -6   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -5   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -4   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -3   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -2   

>  مجاهدين خلق - امر به وظيفه يا امر به نتيجه -1   

>  تداوم   

>  رفراندوم آري، اما پس از   

---

[Posted comments]

No press releases currently available