دیروز مطلبی از اØÙ…د ØµØ§Ù„Ø Ú©Ù‡ در سایت همبستگی ملی،منتشر شده بود، در دیدگاه هم بازتکثیر شد.
پاراگراÙÛŒ «Ø¹Ø¬ÛŒØ¨» در این متن توجه مرا بخود جلب کرد Ú©Ù‡ به آن Ù…ÛŒ پردازم:
«Ø¯Ø± مورد این انسانها Ú†ÛŒ Ù…ÛŒ توان Ú¯ÙØª جز اینکه در این زمانه پست بگوییم «Ø§Ùراد غریبی هستند Ú©Ù‡ در ØØ§Ù„ÛŒ Ú©Ù‡ مردم نا امید Ù…ÛŒ شوند، صبر پیشه Ù…ÛŒ کنند، Ùˆ پایداری Ù…ÛŒ ورزند. جایی Ú©Ù‡ مردم جا Ù…ÛŒ زنند Ùˆ دست از هد٠شان برمی دارند، ثابت قدم هستند. جایی Ú©Ù‡ مردم پشت Ù…ÛŒ کنند، پذیرا هستند، جایی Ú©Ù‡ مردم پس Ù…ÛŒ زنند، Ø§ØµÙ„Ø§Ø Ù…ÛŒ کنند جایی Ú©Ù‡ مردم خراب Ù…ÛŒ کنند. مؤمن هستند جایی Ú©Ù‡ خیلی از مردم به ارزشها Ùˆ اصول Ùˆ الگوها Ú©ÙØ± میورزند.»
در این Ø´Ú© ندارم Ú©Ù‡ مجاهدین آدمهای «ØºØ±ÛŒØ¨»ÛŒ هستند، Ùˆ در عرض 32 سال اخیر دمی از مبارزه کوتاه نیامده اند، اما براستی مردم ایران آنند Ú©Ù‡ در این پاراگرا٠آمده است؟
نمی دانم اØÙ…د ØµØ§Ù„ØØŒ ایرانی است یا نویسنده ای عرب تبار Ú©Ù‡ امور ایران را دنبال Ù…ÛŒ کند، است؛ اما هرکدام Ú©Ù‡ باشد، باید آگاه باشد Ú©Ù‡ مردم ایران، 32 سال است Ú©Ù‡ استوار ایستاده اند. هنگامی Ú©Ù‡ ØØ¬Ø§Ø¨ Ú©Ù‡ قرار نبود اجباری باشد، اجباری شد، Ùˆ ØØ²Ø¨ الله شعار یا توسری یا روسری سر داد، Ùˆ خیلی از سازمانهای سیاسی روسری بر سر کردند تا چند ØµØ¨Ø§Ø Ø¨ÛŒØ´ØªØ±ÛŒ به عمر سیاسی خود Ø¨ÛŒÙØ²Ø§ÛŒÙ†Ø¯ØŒ این مردم (زنان) ایران بودند Ú©Ù‡ ایستادند، Ùˆ تا به همین امروز هم ایستاده اند Ùˆ در جنگی نابرابر برای اØÙ‚اق ØÙ‚ پوشش سخت ترین ÙØ´Ø§Ø±Ù‡Ø§ را پذیرا شده اند، Ùˆ بر Ø®Ù„Ø§Ù Ú¯ÙØªÙ‡ آقای ØµØ§Ù„ØØŒ «Ø¬Ø§» نزده اند. «Ù…ردم» 32 سال است Ú©Ù‡ ÙØ±Ø²Ù†Ø¯Ø§Ù† خود را بر سر دار، Ùˆ یا پشت درب زندان Ù…ÛŒ بینند. ده Ùˆ صدها هزار ایرانی درد جانکاه ضربات تازیانه جنایتکاران ØØ²Ø¨ اللهی را بر بدن خود خریده اند تا «Ø§ØÙ…د صالػ ها ننویسند Ú©Ù‡ مردم ایران به اصول خود پشت کرده اند. همین مردم، بقولی، 120000 شهید تقدیم راه آزادی کرده اند تا کسی نگوید Ú©Ù‡ مردم ایران «Ù¾Ø´Øª» کرده اند.
بر اØÙ…د ØµØ§Ù„Ø Ø§ÛŒØ±Ø§Ø¯ÛŒ نیست. گاهی از اوقات قلم Ù…ÛŒ چرخد، Ùˆ منظور آنگونه Ú©Ù‡ باید Ùˆ شاید، روان Ùˆ سلیس بر کاغذ نمی آید. بی Ø´Ú©ØŒ هد٠نویسنده از این نوشتار «ØªØ¹Ø±ÛŒÙ» از مجاهدین، Ùˆ اشاره به استواری Ùˆ پایداری مجاهدین، Ùˆ ساکنین اشر٠بوده است، ولی «ØªØ¹Ø±ÛŒÙ»ØŒ Ùˆ یا اشاره به این نکات نباید به بهای توهین به «Ù…ردم» ایران باشد، مخصوصا Ú©Ù‡ مسوولین همبستگی ملی، با شعار «Ø¨Ù†Ø§Ù… خلق قهرمان ایران» آشنا بوده اند.
اجازه می خواهم که نکته ای را یادآوری کنم:
آن روز Ú©Ù‡ ما، همه ما از ایران ÙØ±Ø§Ø± کردیم، «Ù…ردم» در ایران ماندند، Ùˆ 32 سال است Ú©Ù‡ بهای «Ù…اندگاری» را Ù…ÛŒ پردازند. آن روزی Ú©Ù‡ رژیم اسلامی خانه به خانه به دنبال مبارزین Ùˆ مجاهدین بود، «Ù…ردم» ایران، با پذیرش تمام خطرها به آنها پناه Ù…ÛŒ دادند.
اگر «Ù…ردم» پس Ù…ÛŒ زنند، جا Ù…ÛŒ زنند، به ارزشها Ùˆ اصول Ùˆ الگوها Ú©ÙØ± Ù…ÛŒ ورزند، تو سر مردم نزنیم، تقصیر «Ù…ردم» نیست، تقصیر از ما، Ùˆ رهبران سیاسی است، Ú©Ù‡ هر روز یک ØØ±Ù Ùˆ خطی را پیش Ù…ÛŒ بریم، Ùˆ همیشه Ùکر Ù…ÛŒ کنیم Ú©Ù‡ «ØÙ‚» با ماست Ùˆ «Ù…ردم» جا زده Ùˆ پشت کرده Ùˆ Ú©ÙØ± ورزیده اند.
«Ù…ردم» (Ú†Ù‡ آنها Ú©Ù‡ کتاب خوانده Ùˆ کلاس ایدئولوژیک دیده Ùˆ مبارزه Ù…ÛŒ کنند، Ùˆ Ú†Ù‡ کارگر Ùˆ دهقانی Ú©Ù‡ برای لقمه ای نان جان Ù…ÛŒ کند) همیشه Ùˆ همیشه، در تاریکترین روز، Ùˆ زیباترین Ù„ØØ¸Ø§Øª «Ø®Ù„Ù‚ قهرمان» هستند، Ùˆ خواهند بود.
درود به «Ù…ردم» ایران
علی ناظر
11 مهر 1390