وقتی یک سری Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ ناشناخته به Ù…ØÙ„ سکونت Ø§Ø¨ÙˆØ§Ù„ØØ³Ù† بنی صدر، اولین رئیس جمهور نظام اسلامی، Ú©Ù‡ در تقابل با خودمØÙˆØ±ÛŒ خمینی به ÙØ±Ø§Ù†Ø³Ù‡ مهاجرت سیاسی کرد، Ùˆ در 30 سال گذشته مواضع مشخصی علیه نظام جمهوری اسلامی اتخاذ کرده، Ùˆ قاعدتا باید از یک سری Ù…Ù„Ø§ØØ¸Ø§Øª امنیتی برخوردار باشد، ØÙ…له ور شده Ùˆ به تخریب Ùˆ ایجاد ÙˆØØ´Øª Ù…ÛŒ پردازند، این سوال پیش Ù…ÛŒ آید Ú©Ù‡ آیا دولت ÙØ±Ø§Ù†Ø³Ù‡ ترغیب کننده چنین رویدادهایی است، Ùˆ یا اینکه، هسته های تروریستی در ØØ§Ù„ گسترش Ùˆ آزمایش توانمندی های خود هستند؟ به راستی، پیام این رویداد برای (دستگاه امنیتی این کشور) ÙØ±Ø§Ù†Ø³Ù‡ØŒ برای اپوزیسیون مقیم در خارج، Ùˆ آنهایی Ú©Ù‡ با رژیم اسلامی Ùˆ هر اندیشه خودمØÙˆØ±ÛŒ مرزبندی دارند، چیست؟ عکس العمل اپوزیسیون سرنگونی طلب Ú†Ù‡ باید باشد؟ آیا باید بخاطر Ø§Ø®ØªÙ„Ø§ÙØ§Øª سیاسی در مقابل با این تهاجم آشکار (توسط هر کس Ùˆ نیرو Ùˆ کشور Ùˆ اندیشه ای) سکوت اختیار کرد؟
بدون Ø´Ú©ØŒ آزادیخواهان Ùˆ سرنگونی طلبان، ÙØ±Ø§Ø³ÙˆÛŒ هر اختلاÙÛŒ Ú©Ù‡ با آقای بنی صدر داشته باشند، نمی توانند این تهاجم را Ù…ØÚ©ÙˆÙ… نکنند، اما Ù†ØÙˆÙ‡ Ùˆ درجه Ù…ØÚ©ÙˆÙ…یت Ù…ÛŒ تواند ترغیب کننده Ùˆ یا بازدارنده تهاجمات آتی باشد.
علی ناظر
11 دی 1390