Iran's Crises Unfolded  
IranCrises
 
Wednesday 7 June 2023
HOME
NEWS
ANALYSIS
INTERVIEW
POLITICS
SOCIAL
STATEMENTS
ECONOMY
SEARCH

���������������������� ����������������


به بهانه دستگيري مظلومي راد
[ علی ناظر]
[Source: سايت ديدگاه]


امروزدوباره با دريافت خبري دلم گرفت. خبر ساده و کوتاه است: دستگيرى يك پناهنده سياسى در فرانسه
بر اساس خبر رسيده مطلع شديم كه عصر ديروز 29 مارس 2005 پليس فرانسه به محل سكونت يكى از پناهندگان سياسى ايرانى آقاى محمد على مظلومى راد چهل ساله كه سالهاست در فرانسه پناهنده سياسى است مراجعه كرده و او را دستگير نموده و با خود برده اند. به گفته همسايگان ساعتى پس از دستگيرى پليس بار ديگر به محل سكونت آقاى مظلومى راد مراجعه كرده و خانه او را مورد بازرسى قرار مى دهد. هنوز از علت دستگيرى آقاى مظلومى راد خبرى در دست نيست ولى با توجه به تظاهرات ديروز در پاريس و سفر محمد خاتمى به فرانسه كه در چند روز آينده صورت خواهد گرفت به نظر مى رسد فرانسه براى خير مقدم به محمد خاتمى به دستگيرى مظلومى راد روى آورده است. اگر اين چنين باشد بايد در روزهاى آينده منتظر دستگيرى هاى بيشترى از جامعه پناهندگان سياسى در فرانسه كه در ميان كشورهاى اروپائى همواره در شرايط لازم مورد فشار قرار گرفته اند باشيم. لازم به ياد آورى است كه آقاى مظلومى راد كارگر و از يك چشم نابينا و به دليل مواضع انسانى و آزادى خواهانه اش در ميان قشر وسيعى ازجامعه پناهندگان به عنوان يكى از پناهندگان قديمى از احترام قابل توجهى برخوردار است.

در پايين خبر، از طرف سايت ديدگاه نوشته شده است:
ديدگاه هموطنان گرامى را به حمايت از اين هموطن پناهنده و تبعيدى مبارز جلب مى كند.
با خواندن اين جملات دلم بيشتر گرفت. کجاست «اپوزيسيون» که حق «مظلومي راد» ها را بگيرد؟ هر روز يک نفر را مي گيرند و راهي فرودگاهش مي کنند؛ به کمپ هاي پناهندگان حمله مي کنند؛ پناهندگان را مانند گوسفند پيش پاي خاتمي قرباني مي کنند؛ به مقر نيروهاي سياسي مخالف رژيم حمله برده و اعضاي عالي رتبه اش را دستگير مي کنند. هر روز با رژيم بيشتر سازش مي کنند. هر روز رژيم بيشتر مي برد و «اپوزيسيون» بيشتر کم مي آورد. همه و همه ي اينها به يک دليل رخ مي دهد - همبستگي ملي وجود ندارد. هر کس کشک خودش را مي سايد. هر کس براي همان چند نفر دور و بر خودش جوش مي زند و سعي مي کند گليم خود و هوادارانش را از آب بيرون بکشد. آخر تا به کي؟ تا به کي ما بايد از حداقل هاي مجاز حقوقي و قانوني برخوردار نباشيم؟ تا به کي دول خارجي بايد به خود اين اجازه را بدهند که به حريم حقوقي ما تجاوز کنند و ما لب تر نکنيم؟ تا به کي خود محوري؟ خود ستايي؟ تا به کي منافع گروهي ما بايد بر منافع ملي و انقلابي مان ارجحيت پيدا کنند؟ من فکر نکنم که اين جمله «ديدگاه هموطنان گرامى را به حمايت از اين هموطن پناهنده و تبعيدى مبارز جلب مى كند.» درست باشد، چرا که دردي را دوا نمي کند. شايد مظلومي راد را آزاد کند، اما يکي ديگر را يک روز ديگر، ماه ديگر، سال ديگر خواهند گرفت. ريشه را دريابيم. تا زماني که مجاهد و فدايي، کمونيست و ملي مذهبي، و مستقلين سرنگوني طلب کنار هم ننشينند و بخاطر مردم (همان خلقي که برايش شهيد داده شده است) يکپارچه نشوند، آش همين آش است و کاسه همين کاسه. تومار دردي را دوا نمي کند. خود گول زني است. همبستگي و يکپارچگي نيروهاي سرنگوني طلب دواي تمام درد هاي اين ملت مظلوم است. به اميد آزادي مظلومي راد و راد مردم مظلوم ايران علي ناظر – 30 مارس 2005 - ديدگاه





[Posted comments]

No press releases currently available



Iran's Crises  1998 - 2007   ©