آن موقع Ú©Ù‡ هويدا Ùˆ رØÙŠÙ…ÙŠ را با ØÚ©Ù… بيدادگاه هاي شرعي، بنام نامي آزادي Ùˆ خدا اعدام کردند، آنموقع Ú©Ù‡ همه ما، بجز اقليتي، راي به جمهوري اسلامي داديم، بي آنکه Ùکر کنيم Ú©Ù‡ مردم کشورمان را به Ú†Ù‡ چاله اي مي اندازيم، آن موقع Ú©Ù‡ زير آب بازرگان را مي زديم Ùˆ انگ ليبرال به او مي زديم، آنموقع Ú©Ù‡ کردستان را بخون کشيدند Ùˆ ما Ú¯ÙØªÙŠÙ… مساله مان نيست، همان موقع Ú©Ù‡ ترکمن ها به بي راهه کشيده مي شدند بي آنکه بدانند Ú†Ù‡ عقوبتي در انتظارشان است Ùˆ چگونه در ميانه راه تنها خواهند ماند، همان موقع Ú©Ù‡ کتابچه چهار پيام امام هزار هزار پخش مي شد Ùˆ به آن مي Ú¯ÙØªÙŠÙ… ÙØ§Ø² سياسي. وقتي Ú©Ù‡ اميد داشتيم امام بر سر عقل بيايد، Ùˆ ناپخته از او ØÙ…ايت مي کرديم، همان موقع Ú©Ù‡ Ø³ÙØ§Ø±Øª آمريکا اشغال مي شد Ùˆ ما هلهله کنان جلوي Ø³ÙØ§Ø±Øª سينه خيز مي Ø±ÙØªÙŠÙ…ØŒ همان موقع...... خودمان گور خودمان را عميق تر مي کنديم. آنقدر عميق کنديم Ú©Ù‡ وقتي Ú©Ù‡ مجاهدين قهرمان را در پياده رو ها به گلوله بستند، Ú©Ù‡ رزمندگان را به تير دار سپردند، همان زمان Ú©Ù‡ بي پروا به خانه ها ريختند Ùˆ ÙØ¹Ø§Ù„ سياسي Ùˆ غير سياسي را با خود برده Ùˆ از آنها نشاني نگذاشتند، Ùˆ سلول هاي Ø§Ù†ÙØ±Ø§Ø¯ÙŠ Ø±Ø§ به بند عمومي تبديل کردند، Ú©Ù‡ پدر ÙØ±Ø²Ù†Ø¯Ø´ را لو داد، Ú©Ù‡ برادر خواهرش را معرÙÙŠ کرد، Ú©Ù‡ همسر همبسترش را به تخت شکنجه بست، آري همان موقع ما ÙØ§ØªØÙ‡ خود را خوانديم. ما خود مقصر بوديم، Ùˆ هستيم.
زماني Ú©Ù‡ در اطلاعيه مان بمناسبت قتل ÙØ±ÙˆÙ‡Ø± ها Ú©Ù… Ú¯ÙØªÙŠÙ… Ùˆ به گونه اي به او بي Ø§ØØªØ±Ø§Ù…ÙŠ کرديم. زماني Ú©Ù‡ سعيدي سيرجاني را با نگرش کوته بينانه به دست جلاد زمانه سپرديم، همان موقع Ú©Ù‡ موسي خياباني ها Ùˆ اشر٠ربيعي ها جان سپردند اما ما به پاسداران اسلامي تبريک Ú¯ÙØªÙŠÙ…ØŒ همان موقع.... ما آينده خود را رقم زديم. ما روشنÙکران، ما اپوزيسيون بي تجربه خود Ù…ØÙˆØ±ØŒ ما، مقصريم Ú©Ù‡ اين آخوند جماعت بر مردم مان ØÚ©ÙˆÙ…ت مي کنند. ديديم اما Ú©Ù… کرديم. مجاهدين Ùˆ مبارزين سالها به جوخه هاي اعدام سپرده شدند، بر تخت شکنجه جان ÙØ¯Ø§ÙŠ Ø¢Ø±Ù…Ø§Ù† کردند، Ùˆ ما Ú©Ù… کرديم، Ú©Ù… Ú¯ÙØªÙŠÙ…ØŒ ولي براي گنجي Ùˆ نوري Ùˆ آغاجري، ووو گلوي خود را پاره کرديم. ما Ú¯Ù… کرده راهان مقصريم. اگر اين رژيم پابرجا مي تازد، Ùˆ کار به جايي رسيده Ú©Ù‡ هم پيالگي هاي اروپايي اش به خود اجازه مي دهند Ú©Ù‡ علنا مبارزان خلق را تروريست بخوانند تا لبخند بر لبان اين خون آشامان بيايد، ما مقصريم. ما مقصريم Ú©Ù‡ با تمام وجود به اين ØØ§Ù…يان ارتجاع ÙŠÚ© صدا نمي گوييم Ú©Ù‡ مجاهدين خلق تروريست نيستند. سکوت ما به رژيم اجازه مي دهد Ú©Ù‡ به ØÙŠØ§Øª خود ادامه دهد. سکوت ما، مقصر است. مقصريم، وقتي Ú©Ù‡ Ø§ÙØ±Ø§Ø¯ÙŠ Ù…Ø¬Ù‡ÙˆØ§Ù„Ù‡ÙˆÙŠÙ‡ در اتاق هاي پالتاک زير نام مجاهد هر مزخرÙÙŠ را به ÙØ¹Ø§Ù„ين سياسي ميگويند، Ùˆ ما از مسوولين مجاهدين نمي خواهيم در اطلاعيه اي دهان اين ياوه گويان را ببندند. ما مقصريم Ú©Ù‡ به ÙØ¹Ø§Ù„ين سياسي هشدار نمي دهيم Ú©Ù‡ اين ره Ú©Ù‡ مي روند به ناکجا آباد است. ما مقصريم Ú©Ù‡ به آنها ياد آوري نمي کنيم Ú©Ù‡ دشمن Ùقط ÙŠÚ©ÙŠ است: رژيم جمهوري اسلامي، Ùˆ بس. تضاد ÙŠÚ© همه ÙŠ ما Ù†ØÙˆÙ‡ ÙŠ سرنگوني رژيم است Ùˆ بس. ما، همه ما روشنÙکران Ùˆ ÙØ¹Ø§Ù„ين سياسي مقصريم Ú©Ù‡ از همبستگي مي هراسيم. خود بين هستيم. مي دانيم Ú©Ù‡ مردم مان در اعتياد Ùˆ Ùقري غير قابل وص٠دست Ùˆ پا مي زنند، ولي باز هم به يکديگر پرداخته Ùˆ از همديگر خرده مي گيريم. مي دانيم Ú©Ù‡ مردم از ولي Ùقيه بيزارند، ولي هنوز بر طبل رهبر عقيدتي مي کوبيم، Ùˆ تولد رضا شاه دوم را جشن مي گيريم. تقصير از ماست، Ùˆ از رهبران سياسي Ú©Ù‡ به اين ØØ¯Ø§Ù‚Ù„ ها نمي پردازند Ùˆ مردم را از بيراهه Ø±ÙØªÙ† بر هذر نمي دارند. کيش شخصيت – اين درد علاج ناپذير را مرهم نمي گذارند تا با ارتقاي ÙØ±Ù‡Ù†Ú¯ سياسي، مردم بÙهمند Ú©Ù‡ ديگر زمان جشن تولد Ú¯Ø±ÙØªÙ† شاهزاده ها نيست، Ú©Ù‡ رهبر عقيدتي مساله اي خصوصي است. تقصير از ماست، Ú©Ù‡ آنقدر به بيراهه زديم Ùˆ جوانان را بيهوده ÙØ±ÙŠØ¨ داديم Ú©Ù‡ از همه سرخورده شدند. ما مقصريم Ú©Ù‡ ماهيت پليد خاتمي را براي جوانان روشن نکرديم Ùˆ به اين شيطان خندان دل اميد بستند. ما مقصريم Ú©Ù‡ به جوانان بشارت Ø§ØµÙ„Ø§Ø Ù¾Ø°ÙŠØ±ÙŠ اين نظام ارتجاعي را داديم. Ùˆ وقتي Ú©Ù‡ ماهيت اين دجالان سياسي بر همه روشن شد از خود انتقاد نکرديم. روز اول براي خميني شعر سروديم، روز دوم براي خاتمي، Ùˆ ØØ§Ù„ براي رضا پهلوي، Ùˆ خود را ژورناليست خطاب کرديم. اين ها مقصرند. همين هايي Ú©Ù‡ از روز اول هر روز به ÙŠÚ© Ø´Ú©Ù„ خودشان را نشان داده اند Ùˆ هميشه هم ادعا دارند Ú©Ù‡ همه چيز را مي Ùهمند، با همه نهاد هاي دولتي Ùˆ غير دولتي رابطه دارند، مو لاي تØÙ„يل هاي شان نمي رود، Ùˆ هميشه چند تا راديو Ùˆ تلويزيون هم پيدا مي شود Ú©Ù‡ از اينها به نيکي نام ببرد Ùˆ گذشته Ùˆ ØØ§Ù„ آنها را در نظر نگيرد. اينها مقصرند Ùˆ ما. همه ÙŠ ما ملا هستيم. همه ما مي دانيم، درست مي گوييم. همه ما مردم را به بيراهه مي کشانيم Ùˆ بعد تقصير را مي اندازيم به گردن Ùقر، ورشکستگي اقتصادي، بدي آب Ùˆ هوا، Ùˆ خلاصه همه چيز به جز تØÙ„يل هاي خودمان. به ØªÙØ³ÙŠØ± هاي سياسي رهبران Ùˆ سخنگويان سازمان ها توجه کنيد. ØØ±Ùهاي 20 سال پيش شان را بگذاريد پهلوي ØØ±Ùهاي امروزشان. ديروز مي Ú¯ÙØªÙ†Ø¯ تنها ره رهايي جنگ Ù…Ø³Ù„ØØ§Ù†Ù‡ است، امروز مي Ú¯ÙˆÙŠÙ†Ø¯Ø±ÙØ±Ø§Ù†Ø¯Ù… Ø±ÙØ±Ø§Ù†Ø¯Ù… اين است شعا مردم. ديروز مي Ú¯ÙØªÙ†Ø¯ مرگ بر آمريکا، امروز در قبال ØÙ…له ÙŠ گسترده ÙŠ آمريکا به عراق سکوت مي کنند. ما مقصريم Ú©Ù‡ به اين رهبران سياسي نمي پردازيم، Ú©Ù‡ نمي گوييم: اگر خودتان گيج هستيد باشيد، چرا بقيه را هم گيج کرده ايد؟ Ùˆ آنوقت از خود مي پرسيم Ú©Ù‡: پس چرا انقلاب نمي شود؟ انقلاب با Ú†Ù‡ روشي؟ به Ú†Ù‡ اميدي؟ براي Ú†Ù‡ برنامه اي؟ با کدام نيرو؟ زير کدام چتر ØÙاظتي اي، ØªØØª نظر کدام ائتلاÙي؟ آخر مگر مردم جانشان را از سر جوي آورده اند Ú©Ù‡ بي مهابا به آب Ùˆ آتش بزنند؟ به ما نگاه مي کنند، مي بينند Ú©Ù‡ طبقه روشنÙکر Ùˆ درس خوانده Ùˆ خارجه Ø±ÙØªÙ‡ Ùˆ از موهبت دموکراسي برخوردار بوده، نمي تواند گرد ÙŠÚ© ميز براي چند ساعت بنشينند بي آنکه يقه همديگر را بگيرند. نمي توانند براي Ø¯ÙØ§Ø¹ از زندانيان در گير در اعتصاب غذا، ÙŠÚ© تظاهرات آرام Ùˆ منسجم در پاريس برگزار کنند، نمي توانند Ùˆ يا نمي خواهند ÙŠÚ©ÙŠ شوند، پس چرا دل اميد به اين روشنÙکران ببندند؟ چرا به رهنمودهاي اين جماعت از هم گسسته گوش ÙØ±Ø§Ø¯Ù‡Ù†Ø¯ØŸ تقصير از ماست. از مردم سلب اعتماد کرده ايم. ديگر باورمان ندارند. دروغ Ú¯ÙØªÙ‡ Ùˆ کج Ø±ÙØªÙ‡ ايم، Ùˆ اعترا٠به خطا نکرده ايم. بايد اول به خودمان بپردازيم Ùˆ بعد به رژيم. بايد اول اشکال اساسي خودمان – خود Ù…ØÙˆØ±ÙŠ Ùˆ خودبيني، را بر طر٠کنيم، Ùˆ بعد به سرنگوني بپردازيم. ما، همه ما Ø§ØØªÙŠØ§Ø¬ به ÙŠÚ© انقلاب دروني ÙØ±Ù‡Ù†Ú¯ÙŠ Ø¯Ø§Ø±ÙŠÙ…ØŒ بلااستثنا. Ùˆ تا اين ØØ¯Ø§Ù‚Ù„ را ØÙ„ نکنيم اين رژيم ماندني است Ùˆ اگر هم برود نه بخاطر آنکه سرنگونش کرده ايم، بلکه چون از هم ÙØ±ÙˆÙ¾Ø§Ø´ÙŠØ¯Ù‡ Ùˆ آلترناتيوش به همان بدي همين رژيم Ùˆ رژيم پيشين خواهدبود.
علي ناطر – آبان 1383- ديدگاه