از نيستي مي آيند Ùˆ تمام هستي را مملو مي کنند. گاه اسم شان Ú†Ù‡ گوارا مي شود، گاه ØØ³ÙŠÙ† پسر علي، گاه خسرو گلسرخي مي شوند، Ùˆ گاه مهدي رضايي، گاه خسرو روزبه مي شوند، Ùˆ گاه ...
هزاران ستاره که در تاريکترين شبهاي زندگي، آسمان را با نور اميد روشن مي کنند.
تک بيتي هاي سرود آزادي، نت هاي سمÙوني بزرگ رهايي Ùˆ نماد شر٠انسانهاي ستم ديده اند.
يادشان گرامي، راهشان پر روهرو، پيامشان رساتر باد.
علي ناظر - 18 آبان 1384 - ديدگاه