دولت بوش با تاکتيک «Ùشار قطره اي»
(very carefully calibrated, incremental approach) مي خواهد رژيم ايران را به سر عقل آورده تا به پروژه اتمي اش خاتمه دهد. براي پيشبرد اين تاکتيک، اول بايد آژانس را راضي به صدور قطعنامه کند؛ بعد شوراي امنيت سازمان ملل طي قطعنامه اي به رژيم ايران Ùراخوان دهد Ú©Ù‡ تن به خواست جامعهء ين المللي بدهد. در مرØله بعدي شوراي امنيت، رژيم را قانونا ملتزم به اين خواست مي کند، Ùˆ اگر باز هم رژيم اسلامي وقعي به اين قطعنامه ها Ùˆ تهديد ها نکرد، تØريم اقتصادي، در مراØÙ„ مختل٠و بصورت گزينه اي اعمال خواهد شد.
همانطور Ú©Ù‡ مي بينيم، درد آمريکا Ùˆ شوراي امنيت نه نقض Øقوق بشر در ايران است Ùˆ نه Ùقر Ùˆ تنگدستي Ùˆ آسيبهاي اجتماعي Ú©Ù‡ باعث Ùˆ باني آن رژيم اسلامي است.
بر Ùرض Ú©Ù‡ رژيم اسلامي، پس از ÙŠÚ©ÙŠ دو سال مذاکره Ùˆ مناظره بين المللي، وارد Ùاز پيچيده تر Ùˆ نهايي بشود، Ùˆ آمريکا Ùˆ شرکاء را در قبال تصميمي Øادتر Ùˆ شديدتر – Øمله نظامي، قرار دهد. باز هم Ùرض بر اينکه رژيم پس از جدي شدن Ùشار بين المللي Ùˆ در خطر ديدن بقاي خود، دستاورد هاي اتمي خود را تسليم جامعه بين المللي کرد.
اگر Ùرض هاي بالا درست باشند، سوال اين است Ú©Ù‡ آيا «Ùشار قطره اي» آمريکا براي رژيم وقت بيشتري نخواهد خريد؟ Ùˆ اگر پاسخ مثبت است، سوال مهمتر اين است Ú©Ù‡ آيا راهکار سريعتري امکان پذير نيست؟ پاسخ من بعنوان مخال٠جدي «ايران هسته اي» در چند کلام خلاصه مي شود. بقاي رژيم، در کوتاه مدت، ضامن مناÙع آمريکا Ùˆ ديگر جهانخواران است. کارت هسته اي شدن رژيم متراد٠با کلاه شعبده بازي است Ú©Ù‡ نمي دانيم Ú†Ù‡ چيز از آن بيرون خواهد آمد.
علي ناظر – 30 دي 1384
Printable version
Email it to a friend